Op een septemberdag in 1996 stapte ik in Breda in de bus naar Pisa, waar ik zou gaan studeren. Het bleek een enkele reis: Italië heeft me niet meer losgelaten. Mijn studie, promotieonderzoek en een groot deel van mijn werkzame leven hebben in het teken van Italië gestaan, onder meer als universitair docent cultuurgeschiedenis in Nederland en als Hoofd Geschiedenis aan het Koninklijk Nederlands Instituut Rome. Ook in andere functies zocht ik altijd naar de Italiaanse connectie.

​

In deze fascinatie sta ik niet alleen. Veel mensen, in Nederland en daarbuiten, worden door Italië geboeid, en dat is al eeuwenlang zo. Door een samenspel van factoren - het Romeinse Rijk, de Kerk, het (vroeg)moderne toerisme - is Italië onderdeel van ons culturele dna geworden. Het is als een spiegel die we gebruiken om onszelf, onze eigen cultuur, geschiedenis en erfgoed betekenis te geven. Daarom blijft de belangstelling voor Italiaanse geschiedenis en cultuur onverminderd groot. tempo rubato wil die belangstelling voeden.

​

​Wat heb ik in huis?

De vele gezichten die Italië heeft, vragen om een brede oriëntatie die zich weinig aantrekt van de grenzen tussen perioden ...

Lees meer